- çiyin
- is. Bədənin boyundan qollara qədər olan hissəsi. Ağır bir sükutun qəsəbədə hökm sürdüyünü görən Leylək çiynindəki beşaçılan tüfəngini hərləyib əlinə aldı. . S. R.. Bir daha xarabalığı gözdən keçirdikdən sonra qocaya tərəf dönüb, əlini onun çiyninə qoydu. Ə. M.. // Geyimin haman yeri örtən hissəsi. Paltonun çiyni. – <Uşağın> gözünün yaşı pencəyimin çiynini islatmışdı. . M. S. O.. Çiyninə aşırmaq – qaldırıb çiyninə qoymaq. Tapdıq xurcunu götürüb çiyninə aşırdı. Ə. Vəl..◊ Çiynindən (çiyinlərindən) ağır yük götürülmək – bax çiynindən (çiyinlərindən) dağ götürülmək. Çiynindən (çiyinlərindən) dağ götürülmək – üzərindən ağır yük götürülmək, ağır, məsuliyyətli bir işdən azad olmaq. Birdən mən <qadını> tanıyarkən elə bil çiynimdən ağır bir dağ götürüldü. Ə. M.. Çiyninə (çiyinlərinə) düşmək – üzərinə, öhdəsinə düşmək, görməli olmaq. Çiynini (çiyinlərini) atmaq (çəkmək) – narazılığını və ya bir işdən xəbəri olmadığını bildirmək əlaməti olaraq çiyinlərini tərpətmək. Seyran çiyinlərini atdı: – Bilmirəm, – dedi. Q. İlkin. Frosya çiyinlərini çəkib, dodaqlarını büzdü. H. Seyidbəyli.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.